We weten dat honden graag snuffelen, maar waarom? Hoe beleeft een hond de buitenwereld. Hondenonderzoekster Alexandra Horowitz maakte een heel duidelijk (engelstalig) filmpje, wat we graag delen.
Honden “zien” de wereld eerst met hun neus. “We gaan ervan uit dat de perceptie van dieren vergelijkbaar is met die van ons, maar eenvoudiger,” verklaarde Dr. Alexandra Horowitz, honden-onderzoeker, vorig jaar in een interview. Maar dat is niet het geval. In plaats daarvan ‘zien’ honden de wereld door geuren. Hoe werkt dat?
Omdat onze waarneming van de wereld onze perceptie beïnvloedt van hoe anderen de wereld zien, gaan we ervan uit dat honden de wereld voornamelijk via het zicht waarnemen. Maar het is niet zo moeilijk om het begrip geur als een primaire input te begrijpen – en zelfs te ervaren.
“Je zou het kunnen zien als gewoon een andere vorm van waarnemen,” vertelt Horowitz. “Je kunt je ogen sluiten. Je hebt nog steeds een ervaring als mens en het is op een bepaalde manier getransformeerd. Maar er is nog steeds een kamer. Er is nog steeds een realiteit – een kamer die je kunt horen, die je kunt ruiken, aanraken. En hoewel het niet de manier van waarnemen is waarmee we bekend zijn, we zijn nog steeds deel van die wereld. ”
“We hebben eigenlijk een wolk van geur om ons heen. Dat is interessant, want het betekent dat een hond je kan ruiken voordat je er echt bent, “zegt Horowitz. “Als je om de hoek bent, komt je wolk van geur voor je uit.” Dat wil niet zeggen dat honden je niet letterlijk zien – hun ogen zijn een andere vorm van input, alleen niet de primaire. “Ze kunnen met hun ogen naar iemand kijken; als je nadert, kijken ze naar je, “zei Horowitz. “Maar als ze eenmaal hebben opgemerkt dat er iets in hun ogen zit, gebruiken ze geur om te vertellen dat jij het bent. Dus ze keren dat soort vertrouwde gebruik van de onze gewoon om. ‘ En dat is cruciaal om te begrijpen hoe honden de wereld zien.
We ervaren diepte, als mens, door stereovisie – onze twee ogen zorgen voor diepte. Datzelfde concept is van toepassing op honden, behalve – nogmaals – het is eerder een geur dan wat ze zien.
Daarbij reizen honden ook door de tijd wat “zien” (waarnemen) betreft, ze ruiken niet alleen wat er is, maar ook wat er was. En zelfs –enigszins- wat er komt. Hun waarneming is dus multidimensioneel, er zit een tijdsfactor in. Op deze manier is de manier waarop honden de wereld waarnemen, feitelijk meer ontwikkeld dan mensen – hun reukzin waarschuwt ze niet alleen voor het heden, maar reist ook door de tijd.
Door de vorm van hondenneuzen, hebben honden een meer ontwikkelde reukzin. Als een hond de adem uit zijn neus verdrijft, ontstaat er een luchtstroom die eigenlijk meer nieuwe geurmoleculen op gang brengt. Terwijl de hond zijn volgende ademhaling neemt, absorbeert het de moleculen die het heeft opgestoken toen het zijn laatste adem uitblies. Honden hebben veel meer reukreceptoren dan mensen, en ze hebben ook een orgaan dat we niet gebruiken en dat specifiek wordt gebruikt voor geurperceptie. Allereerst zijn er 60 keer meer “reukreceptorcellen” in de neus van een hond dan in de neus van een mens. Zie het als bekers voor het vangen van regen: als je vijf bekers hebt om regen op te vangen, zul je vijf bekers opvangen; als je 300 bekers hebt om regen op te vangen, vang je 300 bekers. Dat is het verschil, grofweg, tussen mensen en honden in termen van geurperceptie. En dat is niet alles! Er is ook het “vomeronasale orgaan” ook wel orgaan van Jacobsen genaamd, wat een ander middel is om informatie van geurmoleculen te ontcijferen. “Ze krijgen ook informatie in het dit orgaan”, zegt Horowitz. “En om daar informatie te krijgen, moet je sommige van de moleculen daadwerkelijk absorberen.” Daarom kan een hond iets eten wat het niet mag – het is een poging meer over dat object te weten te komen. “Geur is gewoon informatie voor hen, net zoals we onze ogen openen en we de wereld zien.”
Het is onwaarschijnlijk dat honden geuren als “lekker” of “vies” zien.”’We hebben geen uitgebreid vocabulaire voor geur, dus we zeggen toch dat dat echt een lekkere geur is, of dat is een vreselijke stank, ” zegt Horowitz. Tenzij u iemand bent die gespecialiseerd is in geur – een parfumwetenschapper bijvoorbeeld, of een wijnsommelier – heeft u waarschijnlijk geen sterk ontwikkelde reukzin als het gaat om beschrijvingen. Een mens ruikt vers gebakken brood en reageert met: “Dat ruikt heerlijk!” Een hond reageert misschien met: “Dat ruikt naar meel en water en gist en warmte.”
bron Dogzine