De Mastiff en Heup dysplasie (HD).
Zoek maar eens op internet op de woorden hond en HD en je vind een enorme hoeveelheid informatie!
Maar wat is HD nu eigenlijk en wat kun je daar nu eigenlijk aan doen?
In dit artikel proberen we je in onze eigen woorden vanuit verschillende bronnen tesamen met wat afbeeldingen uit te leggen wat HD precies inhoudt en wat je eraan kunt doen om het risico zo klein mogelijk te houden.
Wikipedia geeft als betekenis van Dysplasie (Oudgrieks: dys = slecht [hier = mis-], plassein = vormen, [hier = -vorming]) betekent in de humane geneeskunde en diergeneeskunde een afwijking van de vorm; het kan gaan om een al dan niet erfelijke aangeboren maar ook om een verworven afwijking. In dit geval betekent HD dus een afwijking van de vorm van de heup.
Een “normale” heup heeft een mooi aansluitende heupkop in de heupkom
Je ziet bij deze afbeelding dat de heupkop mooi aansluit in de heupkom.
Heup dysplasie is een afwijking aan de (de naam zegt het al) heupen van de hond.
In dit plaatje zie je dat de kop niet goed aansluit aan de kom waardoor er wrijving kan ontstaan. Hierdoor kan er op den duur artrose ontstaan.
Het heupgewricht is als het ware een kogelgewricht en goed te vergelijken met de verbinding tussen auto en caravan. Deze verbinding wordt gevormd door de trekhaak: een stang (smalle hals) met daarop een perfect ronde kogel, vergelijkbaar met de kop van het dijbeen.
Over deze kogel valt dan het voorste deel van de aanhanger, deze “grijpt” als het ware over de kogel heen, tot voorbij de middenlijn, en de vorm van de grijper sluit vrijwel naadloos aan bij de vorm van de kogel van de trekhaak, slechts ruimte latend voor een laagje smeer.
In feite is dit een prachtig voorbeeld van een kogelgewricht. Zo is ook de kop van het dijbeen verbonden met het bekken.
Het optreden van heupdysplasie wordt niet alleen door erfelijke invloeden bepaald. Het is vast komen te staan dat zaken als groeisnelheid (deels erfelijk bepaald), lichaamsgewicht, voeding, bewegingspatroon en omgevingsfactoren ook duidelijk een bijdrage leveren aan het ontstaan van heupdysplasie.
Waar het in feite misgaat is het verschil in ontwikkelingssnelheid van botmateriaal en bijbehorende pezen, spieren, kapsels en banden en dit in relatie tot de ontwikkeling van het lichaamsgewicht.
Als dit proces niet evenwichtig verloopt zullen de krachten die ontstaan op het bot nog niet door het bot verwerkt kunnen worden met alle gevolgen van dien, in feite is er sprake van een overbelasting.
Een belangrijke factor hierbij is de groeisnelheid. De groeisnelheid wordt deels genetisch bepaald en verder door de energietoevoer via het voer. Deze laatste is afhankelijk van de energieconcentratie van het voer en het voerregime.
Bij de preventie van HD zou dus gelet kunnen gaan worden op de groeisnelheid van honden zodat hier bij de keuze van de ouderdieren rekening mee gehouden zou kunnen worden.
Indien men eenmaal een pup heeft is er aan het genetische deel van de groeisnelheid niets meer te veranderen wat overblijft is de beïnvloeding van de groeisnelheid middels de voeding.
De allergrootste fout die je als puppyeigenaar kan maken is het overvoeren van de pup met kilocalorieën.
De pup wordt zo in staat gesteld om energie(vet)reserves op te bouwen die kunnen worden gebruikt om ongewenste groeipieken door te maken en door toename van het lichaamsgewicht kunnen gewrichten worden overbelast.
Het algemene beeld van een pup is dat deze lekker mollig en rond moet zijn. Echter, hondachtigen zijn slanke en lenige rovers van huis uit.
Kijk naar natuurfilms en de ouderdieren kunnen ternauwernood voorzien in de behoefte van de pups en deze zijn dan ook slank, op het magere af.
Veel pupeigenaren voeren hun hond zoveel dat deze veel te dik wordt. Dit heeft als nadeel dat er ook veel vetcellen gevormd worden die het hele verdere leven van het dier voor (neiging tot) vetzucht zullen zorgen.
In principe moet je de laatste ribbetjes van een pup eenvoudig door de huid kunnen voelen.
Andere voedingsfouten zijn het geven van toevoegingen bij de voeding, preparaten die calcium en /of vitamine D bevatten zijn uit den boze.
Pups die gevoelig zijn voor skeletaandoeningen moeten zelfs met een relatief calciumarme voeding gevoerd worden.
Eiwitten hebben geen negatieve invloed op het skelet, een behoorlijk niveau aan eiwit (liefst van dierlijke oorsprong) is zelfs wenselijk voor een goede ontwikkeling van het spierstelsel, dat voornamelijk uit eiwit en water bestaat.
Het zijn namelijk de spieren die uiteindelijk voor de stabiliteit van het skelet zorgen en iedere patiënt met een probleem aan het skelet is in principe gebaat bij een goed ontwikkeld spierstelsel.
Het is ook bewezen dat honden met een goede spiermassa minder snel of minder ernstig HD ontwikkelen.
Een te hoge groeisnelheid kan ervoor zorgen dat de ontwikkeling van spieren achterblijft waardoor instabiliteit van gewrichten kan optreden die daardoor beschadigen.
bron: https://dierenziekenhuizen.nl/honden/orthopedie-hond/heupdysplasie-hond/